نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران و پیامدهای آن برای جمهوری اسلامی ایران - قسمت اول

در یک سلسله مقالات راجع به نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران و پیامدهای آن برای جمهوری اسلامی ایران، تاریخچه ای از روند و علل نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران را خواهم نوشت که در چند شماره خواهد بود 

نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران، پیامدهای آن برای جمهوری اسلامیو منافع آن برای مردم و مقاومت مردم ایران

در تاریخ ۸ آوریل ۲۰۱۹ وزارت خارجه امریکا اعلام کرد که سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران را در لیست تروریستی گروهها و سازمانهای خارجی قرار خواهد گرفت و این امر در تاریخ ۲۶ فروردین ۹۸ این امر بصورت یک قانون در امریکا ابلاغ شد که کلیه کشورهای دنیا در صورت هرگونه روابط تجاری با سپاه پاسداران یا ارگانهای مربوط به آن جریمه های نقدی می شوند وافراد داخل امریکا به ۲۰ سال زندان در خود امریکا محکوم خواهند شد.

در ابتدا شناختی از واژه تروریسم داشته باشیم و سپس نگاهی کوتاه به عملکرد تروریستی رژیم جمهوری اسلامی ایران از ابتدای انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون خواهیم داشت.

و در قسمت پایانی نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران و پیامدها و آثار آن را بر این رژیم بررسی خواهیم کرد.

واژه تروریسم

در جهان امروزی، تعریف دقیقی از واژه «تروریسم» ارائه نشده‌است. زیرا هنوز هیچ تعریفی از تروریسم در سازمان ملل متحد تعریف نشده که مورد توافق همه کشورهای عضو باشد.

جمهوری اسلامی ایران، پدرخوانده تروریسم بین المللی

واژه‌شناسی فارسی

ترور به فرانسوی: (terreure) در زبان فرانسوی به معنای دهشت و دهشت‌افکنی است. اولین کاربرد واژه ترور در جهان مدرن، مانند بسیاری از مفاهیم نوین ازجمله «پیشرفت و ترقی» از انقلاب فرانسه نشأت می‌گیرد و البته برعکس امروز، بار معنایی مثبت داشته‌است.

 در لغت‌نامه دهخدا آمده‌است: «ترور مأخوذ از terreure و به معنای قتل سیاسی به وسیله اسلحه در فارسی متداول شده‌است و تازیان معاصر إهراق را به‌جای ترور به کار می‌برند و این کلمه در فرانسه به معنای وحشت و خوف آمده و حکومت ترور هم اصول حکومت انقلابی است که پس از سقوط ژیروندن‌ها (معروف به بریسوتن‌ها،جناحی سیاسی در هیئت مقننه و نشست ملی در آستانه انقلاب کبیر فرانسه در سالهای ۱۷۹۰ تا ۱۷۹۲ بودند که در فرانسه مستقر شد و اعدام‌های سیاسی فراوانی را متضمّن بود.)

فتح باستیل در ۱۴ ژوئیه ۱۷۸۹

تروریسم دولتی

واژه تروریسم دولتی واژه‌ای جنجال‌برانگیز است. تروریسم دولتی اصطلاحی است که برای دخالت دولت یا دولت‌هایی در امور داخلی یا خارجی دولتی دیگر که به وسیله اجرا یا مشارکت در عملیات تروریستی یا حمایت از عملیات نظامی برای زوال، تضعیف و براندازی دولت مذکور یا کل دستگاه حاکمه آن کشور انجام می‌شود.

کمک‌های مادی و معنوی (مثل حمایت سیاسی) به گروه‌های مخالف و مشارکت در عملیاتی چون بمب گذاری، مین‌گذاری بنادر و سواحل، آدم ربایی و هواپیماربایی و ترور مقام‌های عالی مملکتی، نمونه‌هایی از تروریسم دولتی هستند.

و همچنین این واژه می تواند شامل دولت یا دولتهایی شود که علیه مخالفان و اپوزسیون خودش اقدام به عملیات نظامی از نوع تروریستی می‌کنند.

ترور غالبان مشی سیاسی حکومتهای نامشروع، دیکتاتوری و استبداری است. حکومت‌های مطلقه فردی که با روشهای نامتعارف از قبیل شکنجه، اعدام و شیوه‌های آزاردهنده غیرقانونی و ایجاد نیروهای مخفی یا نظامی و ایجاد پلیس مخفی و نهادهای سرکوبگر غیرقانونی و تعریف نشده و خودسرانه، مخالفان خود را سرکوب و در دل آنها رعب و وحشت می‌اندازند و مانند بختک سایه شوم خود را همواره بر زندگی فردی و اجتماعی مردم می‌اندازند و با ورود به حریم خصوصی زندگی مخالفان‌شان امکان هرگونه زندگی توأم با آسایش خیال و لذت، فعالیت فردی و اجتماعی را از آنها سلب می کنند.

هراس افکنی و  اقدام به روشهای خرابکارانه گروه‌های دست راستی و دست چپی برای باج گرفتن و یا ترساندن دولت نیز در زمره اقدامات تروریستی تعریف شده است.

برایان جنکینز از خبرنگاران مشهور در موضوع تروریسم، تروریسم دولتی را «جنگ از طریق قائم مقام» تعریف می‌کند. وی می‌گوید: «این کشورها (پیروان تروریسم دولتی) بر محدودیت‌های جنگ‌های متعارف واقف‌اند؛ بنابراین ترجیح می‌دهند از امکانات سازمان‌های تروریستی، که خود راساً آنها را ایجاد کرده‌اند یا تغذیه مالی آنها را بر عهده دارند، برای تهدید دشمن یا اخلال در ثبات سیاسی و اقتصادی آن کشور یا ایجاد بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی در آن مملکت بهره گیرند». جنکینس معتقد است که این شکل از تروریسم به سرمایه‌گذاری بسیار کمتری نسبت به یک جنگ متعارف نیاز دارد، دشمن را از پای می‌اندازد و می‌توان ارتباط با تروریست‌ها را به‌طور کلی منکر شد.

تفاوت تروریسم دولتی و غیردولتی

تفاوت عمده تروریسم دولتی و تروریسم غیردولتی در مجری آن است. بدین معنی که مجری و طراح اعمال تروریستی غیردولتی افراد، گروه‌ها و احزاب اند، و مجری و طراحی اعمال تروریستی دولتی، یک دولت یا چند دولت خاص هستند.

علاوه بر این دخالت دولت یا دولت‌ها در اعمال تروریستی دو گونه‌است:

1.     به صورت مستقیم؛ یعنی خود دولت اعمال تروریستی را علیه دولت یا گروه اپوزسیون انجام می‌دهد.

2.     به صورت غیرمستقیم؛ یعنی به وسیله فرستادن کمک‌های مادی مانند اسلحه، مهمات و وسایل پیشرفته نظامی در اختیار گروه‌های مخالف دولت مذکور قرار داده شود یا از گروه‌های مزبور حمایت سیاسی یا اقتصادی یا تبلیغاتی شود.

به اعتقاد مؤلفان کتاب فرهنگ اصطلاحات سیاسی و استراتژیک، سه مقوله را باید از تروریسم دولتی استثنا نمود و غیردولتی تلقی کرد.

1.     گروه‌های آزادی‌بخش ملی

2.     گروه‌های انقلابی

3.     گروه‌های قومی یا مذهبی

جمهوری اسلامی ایران و پرونده های تروریسم دولتی

پس از انقلاب ۱۳۵۷ برخی کشورها، سازمان‌ها و دادگاه‌ها، جمهوری اسلامی ایران را به دست داشتن در اقدامات تروریستی یا حمایت از گروه‌های تروریستی متهم یا محکوم کرده‌اند.

از جمله این کشورها اسرائیل، آلمان، آرژانتین و انگلیس هستند. دولت آمریکا نیز رژیم ایران را متهم به حمایت از چندین گروه تروریستی در جهان همچون گروه حزب‌الله لبنان، گروه حماس فلسطین و چند گروه فلسطینی دیگر، حشدالشعبی و النجبا در عراق که در فهرست گروه‌های تروریستی دولت این کشور قرار دارند کرده‌است. همچنین دولت آمریکا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وزارت دفاع ایران را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده‌است.

 وزارت خارجه ایالات متحده در روز پنجشنبه ۲ ژوئن ۲۰۱۶ در گزارش سالانه خود درباره تروریسم جهانی اعلام داشت، حکومت ایران با وجود رسیدن به توافق جامع با قدرت‌های جهانی بر سر برنامه هسته‌ای خود، همچنان اصلی‌ترین کشور حامی تروریسم در جهان است.

در سال ۲۰۱۶ میلادی تنها کشور حامی تروریست و تروریسم جهانی در سطح بین‌الملل همچنان دولت اسلامی ایران محسوب می‌شود دولت آلمان چند تن از مقامت بلندپایه حکومت ایران را که در دادگاه میکونوس به دخالت در عملیات تروریستی محکوم شده بودند را تحت پیگرد قضایی قرار داده‌است

در گزارش آمریکا درباره تروریسم در سال ۲۰۱۶ که توسط وزارت امور خارجه این کشور در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۷ در هفت فصل منتشر گردید گزارش شده‌است که ایران همچنان در راس کشورهای حامی تروریسم است وتهدیدهای ایران علیه منافع آمریکا و متحدان آن باقی است. نیروی قدس سپاه پاسداران به همراه شرکا، متحدین و عوامل ایران به نقش بی‌ثبات‌کننده در درگیری‌های عراق، سوریه و یمن ادامه دادند. همچنین این کشور به تأمین سلاح و منابع اقتصادی گروه‌های شبه نظامی شیعی در بحرین نیز ادامه داده‌است.

Posted in: امریکا,برایان جنکینز,تروریستی,تروریسم,جمهوری اسلامی ایران,حماس,ژیروندن,سپاه پاسداران,سپاه قدس,مقاله